Τη γιορτάζουμε με μια αναφορά σε ένα αγαπημένο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Μαρίας Τοπάλη και αποτελεί φόρο τιμής σε όλους όσοι αγαπούν το βιβλίο και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται μ' αυτό. Τίτλος του «Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κυρίου Μόρις Λέσμορ». Το έγραψε ο Γουίλιαμ Τζόις μετά την επιτυχία της ομώνυμης μικρού μήκους ταινίας κινουμένων σχεδίων που το 2012 κέρδισε το Όσκαρ Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους και απέσπασε 14 ακόμη βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ.
Αξίζει να σημειωθεί πως η ταινία έχει επιρροές από τον βουβό κινηματογράφο και συγκεκριμένα από τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Μπάστερ Κήτον. Ειδικά ο δεύτερος δανείζει τη μορφή του στον Μόρις Λέσμορ. Άλλες πηγές έμπνευσης ήταν για την ταινία η σκληρή πραγματικότητα του τυφώνα Κατρίνα και ο «Μάγος του Οζ».
Ακολουθεί η 15λεπτη ταινία κινουμένων σχεδίων.
The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore (2011)
Μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων
Σενάριο: William Joyce
Σκηνοθεσία: William Joyce, Brandon Oldenburg
Παραγωγή: Moonbot Studios
Η υπόθεση
Ο Μόρις Λέσμορ ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τα βιβλία. Είχε αφιερώσει τη ζωή του σ' αυτά. Έγραφε μάλιστα κι ο ίδιος ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματά του. Εκεί μέσα αφηγούνταν τις χαρές του, τις λύπες του, τις προσδοκίες του, τις ελπίδες του...
Μια μέρα καθισμένος όπως ήταν σ' ένα μπαλκόνι κι έγραφε ήσυχα, είδε ξαφνικά τον ουρανό να σκοτεινιάζει. Σε λίγο ένας μανιασμένος αέρας, ένας τυφώνας, σήκωσε και σκόρπισε τα πάντα –ακόμα και τον ίδιο και τα κτήρια– μακριά.
Μετά τον χαλασμό, περπατώντας μόνος κι απελπισμένος στη ρημαγμένη πόλη, με τους δρόμους διάσπαρτους σκισμένες σελίδες, έφτασε στην εξοχή. Σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό κι είδε κάτι αναπάντεχο: μια κοπέλα να την τραβούν ψηλά ένα σμήνος ιπτάμενων βιβλίων που τα κρατούσε με κορδέλες σαν να ήταν μπαλόνια. Όμως το δικό του βιβλίο δεν πετούσε. Η ιπτάμενη κοπέλα κατάλαβε τη στενοχώρια του. Έριξε μπροστά του ένα δικό της βιβλίο μέσα στο οποίο ένας παράξενος αλλά συμπαθέστατος τυπάκος παρότρυνε τον Μόρις να τον ακολουθήσει.
Τον οδήγησε σε ένα μεγάλο κτήριο γεμάτο βιβλία, μια βιβλιοθήκη. Εκεί, ανάμεσα στα βιβλία ο Μόρις πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Φρόντιζε τα βιβλία, τα επιδιόρθωνε, τα τακτοποιούσε, τα δάνειζε και τα μοιραζόταν με όσους κατοίκους της πόλης επισκέπτονταν τη βιβλιοθήκη. Και τα βράδια καταπιανόταν να ξαναγράψει τα απομνημονεύματά του.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια. Ο Μόρις γέρασε, άλλαξε, οι δυνάμεις του σιγά σιγά τον εγκατέλειψαν. Αλλά τα βιβλία ήταν πάντα εκεί, ίδια κι απαράλλαχτα, να του κρατούν συντροφιά και να του αφηγούνται τις ιστορίες τους.
Ώσπου έφτασε η στιγμή του αποχαιρετισμού. Τα βιβλία κατάλαβαν. Και παρά τη λύπη τους τον πήραν και τον σήκωσαν ψηλά στον ουρανό, σ' ένα πέταγμα ίδιο μ' εκείνης της κοπέλας. Μα πρόλαβε κι αυτός ν' αφήσει πίσω του κάτι. Λίγο μετά την αναχώρησή του ένα κοριτσάκι φτάνει στη βιβλιοθήκη...
_____________________
Πηγές:
α) Για την εικόνα: εδώ.
