Τα δελφινάκια του Αμβρακικού (1993)

Τα Δελφινάκια του Αμβρακικού είναι μια μεγάλου μήκους ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου. Γυρίστηκε το 1993 και κέρδισε βραβεία και διακρίσεις σε διάφορα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. 

πηγή

Η υπόθεση με λίγα λόγια

Αρχές της δεκαετίας του '30. Ο οχτάχρονος Πέτρος ζει στο Κοχύλι, ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό. Αγαπά τα ταξίδια και ονειρεύεται να γίνει καπετάνιος, αλλά ώσπου να μεγαλώσει, ταξιδεύει με τη φαντασία του κι έχει για καράβι του τον φάρο του χωριού. Γνωρίζεται με την Ανθούλα, την επτάχρονη κόρη του νεοφερμένου στην περιοχή τελώνη. Σύντομα οι δυο τους γίνονται φίλοι και αρχίζουν να εξερευνούν και ν' ανακαλύπτουν μαζί τον κόσμο γύρω τους. Σε μια απ' τις εξερευνήσεις τους βρίσκουν μια απομονωμένη καλύβα, όπου ζει ολομόναχος ο Πάνος, ένα συνομήλικό τους παιδί που έχει φυματίωση. Του φέρονται με καλοσύνη και τρυφερότητα και γρήγορα οι τρεις τους δένονται με μια δυνατή φιλία που αψηφά τους φόβους και τις προκαταλήψεις και χαρίζει στον Πάνο κουράγιο και θέληση για ζωή. 

Σημείωση: Για καλύτερη παρακολούθηση επιλέξτε την προβολή σε πλήρη οθόνη πατώντας το κουμπί που βρίσκεται στην δεξιά άκρη της συσκευής αναπαραγωγής του YouTube.

Καλή σχολική χρονιά 2014-2015!

Καλή αρχή, καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε εκπαιδευτικούς (γιατί αυτοί έχουν το δύσκολο έργο), μαθητές (γιατί αυτοί θα καταβάλουν τη μεγάλη προσπάθεια) και γονείς (γιατί αυτοί θα μοιραστούν αγωνίες και οράματα και θα συμπαρασταθούν ποικιλοτρόπως για μια ακόμα χρονιά). 

Από αύριο θα γυρεύουμε μαγισσάκια κρυμμένα μες στις αράδες των βιβλίων μας. 

 

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης   
Μουσική: Νένα Βενετσάνου   
Ερμηνεία: Νένα Βενετσάνου   
Δίσκος: Νέα γη (1996)  


Το Μαγισσάκι  
[Από την ενότητα Τ' αφανέρωτα]

Από τους χρόνους τους παλιούς
το 'χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες
να βρω το Μαγισσάκι

Τ' άπιαστο σαν αερικό
στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς
αλίμονό σου --εκάης

Έβγα έβγα Μαγισσάκι
χτύπα χτύπα το ραβδάκι
Ντο και ρε και μι και φα
μες στα ροζ τα σύννεφα

Τι ζουμπούλια και τι κρίνα
Τι και τούτα τι κι εκείνα
Ντο και ρε και φα και μι
φούχτα μου και δύναμη

Ποιος θα μου δώκει δύναμη
κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες
να βρω το Μαγισσάκι

Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός
άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του
στην άκρια του κυμάτου

Χτύπα χτύπα το ραβδάκι
χύνε το νερό στ' αυλάκι
Φα και ρε και μι και ντο
μες στο μπλε το ξάγναντο

Τα παπιά και τα βαπόρια
παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ
γούρι μου και φυλαχτό

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές
ν' ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά
για μέ το Μαγισσάκι

Που να κοιμάμαι ξυπνητός
να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά
μα να 'μαι ερωτευμένος 

Από τη συλλογή Τα ρω του έρωτα (1973) του Οδυσσέα Ελύτη

Πηγή: Μικρός Ναυτίλος 



 

Kseniya Simonova, Love the Planet [Αγαπάμε τον Πλανήτη]

Η Kseniya Simonova είναι μια διάσημη ουκρανή καλλιτέχνιδα που χρησιμοποιεί ως καμβά την άμμο για τα ζωγραφικά έργα της. 

Σε αυτό το βίντεο παρουσιάζει μια από τις πιο πρόσφατες δημιουργίες της με τίτλο «Love the Planet» [«Αγαπάμε τον Πλανήτη»] . Για τη δημιουργία του χρησιμοποίησε μια καινούρια τεχνική που επινόησε η ίδια το 2013. Σύμφωνα με αυτήν η ζωγραφική της στην άμμο αποτελεί τη βάση στην οποία ενσωματώνονται πρόσθετα κινηματογραφικά στοιχεία, με πιο χαρακτηριστικό μια ομάδα παιδιών που παρατηρούν αλλά και αλληλεπιδρούν με το έργο. 

Νότης Μαυρουδής & Νανά Νικολάου, Ερωτικό (Εγώ κι εσύ)

 
Ερωτικό (Εγώ κι εσύ)

Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Στίχοι: Νανά Νικολάου
Τραγούδι: Παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου
Δίσκος: Χάρτινο καράβι (1995)

Θα φτιάξω έναν κήπο μαγικό
για να πουλάω ηλιαχτίδες και γιογιό
και πεφταστέρια
Θα φτιάξω ένα κιόσκι εξωτικό
για να πουλάω φεγγαράδες και λωτό
τα καλοκαίρια

Αν θες μαζί μου έλα κι εσύ
δυο πειρατές σ' ένα νησί
σ' ένα νησί των θησαυρών
και Κρούσος μα και Ροβινσών

Θα φτιάξω έναν κήπο μαγικό
για να χαρίζω έναν ήλιο τροπικό
και μια βεντάλια
Θα φτιάξω ένα κιόσκι εξωτικό
για να χαρίζω της αγάπης το χυμό
και ματογυάλια

Αν θες μαζί μου έλα κι εσύ
δυο πειρατές σ' ένα νησί
σ' ένα νησί των θησαυρών
και Κρούσος μα και Ροβινσών

Διήμερο εκδηλώσεων με την ευκαιρία της λήξης της σχολικής χρονιάς 2013 - '14

Το Δημοτικό Σχολείο Παραλίας Βέργας προσκαλεί όλους του τους φίλους να γιορτάσουν μαζί του τη λήξη άλλης μιας σχολικής χρονιάς.

Ελάτε να μοιραστούμε τη χαρά μας για όσα προσπαθήσαμε και καταφέραμε όλοι μαζί.

Να αποχαιρετήσουμε τα εκτάκια μας που θ' ανοίξουν τα φτερά τους σ' ένα άλλο -πιο μεγάλο- σχολείο, το γυμνάσιο, και να τους ευχηθούμε καλή πρόοδο.

Τέλος, να διασκεδάσουμε παρέα: μαθητές, δάσκαλοι, γονείς και να ευχηθούμε «Καλό καλοκαίρι!». Στο τέλος του ανοίγεται μπροστά μας ένα νέο ξεκίνημα που μας χρειάζεται ξεκούραστους, δυνατούς κι ενωμένους.

Σας περιμένουμε.

 

Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα...

Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα... 
(λαϊκός θρήνος της Μεγάλης Παρασκευής) 

Διασκευή: Χρόνης Αηδονίδης
Τραγούδι: Χρόνης Αηδονίδης & Νεκταρία Καραντζή
Δίσκος: Επικράνθη (2006 / εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος)


Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερα το έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι
για να σταυρώσουν το Χριστό, τον πάντων Βασιλέα.

Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της
την προσευχή της έκαμνε για τον μονογενή της.
Φωνή ακούει εξ ουρανού κι απ' αρχαγγέλου στόμα:
- Σώνουν, κυρά μου, οι προσευχές, σώνουν και οι μετάνοιες
το γιο σου τον επιάσανε και σαν φονιά τον πάνε
σαν κλέφτη τον δικάζουνε και στον χαλκιά τον πάνε.

Κι η Παναγιά σαν τ' άκουσε, πέφτει λιγοθυμάει.
Σταμνιά νερό τής χύνουνε, τρία καράτια μόσχο.
Κι αφού της ήρθε ο λογισμός, κι αφού της ήρθε ο νους της
ζητεί μαχαίρι να σφαγεί, φωτιά να πάει να πέσει.
Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανέναν δεν γνωρίζει
τηράει και δεξιότερα, βλέπει τον Άι-Γιάννη.
- Άι-Γιάννη μου, αφέντη μου και μαθητή του γιου μου
μην είδες το παιδάκι μου κι εσέ το δάσκαλό σου;
- Τον βλέπεις 'κείνον τον γυμνό, τον παραπονεμένο
οπού φορεί στην κεφαλή στεφάνι αγκαθένιο;

Η Παναγιά Τον σίμωσε και Τον γλυκομιλούσε.
- Δε μου μιλάς, παιδάκι μου; Δε μου μιλάς, παιδί μου;
- Τι να σου πω, Μανούλα μου; Τι να σου μολοήσω;
Ήτανε θέλημα Θεού, βούληση του Πατέρα.
Μόνο το Μέγα Σάββατο κοντά στο μεσονύχτι
όταν λαλήσει ο πετεινός ,σημάνουν οι καμπάνες
κι ανάψουνε στις εκκλησιές ολόχρυσες λαμπάδες
τότε κι εσύ, Μανούλα μου, να πας να με παντέχεις.

Συμμετοχή στο 2ο καλαματιανό καρναβάλι (2014)

Το Δημοτικό Σχολείο Παραλίας Βέργας πήρε μέρος για δεύτερη συνεχή χρονιά στις αποκριάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Καλαμάτας. Έτσι η σχολική μας κοινότητα συμμετείχε στο δεύτερο καλαματιανό καρναβάλι με την ομάδα 32 και θέμα «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί». 

Οι στολές που χρησιμοποιήθηκαν κατασκευάστηκαν από τους συμμετέχοντες με πολύ μεράκι, κέφι και προσωπική εργασία. Παρά την κούραση, το καταευχαριστήθηκαν όλοι: μαθητές, γονείς και όσοι φίλοι του σχολείου μάς ακολούθησαν. Ευχαριστούμε όλους για τη συμπαράσταση, την προσπάθεια και το όμορφο αποτέλεσμα. 

Στο παρακάτω φιλμάκι αποτυπώσαμε κάποιες στιγμές από την προετοιμασία στον χώρο του σχολείου και τη συμμετοχή μας στο καρναβάλι. Χαρείτε το! 

 



Και του χρόνου!

Το Κόκκινο Μπαλόνι [Le Ballon Rouge] (1956)

Τι θα λέγατε να δούμε σήμερα μια ταινία; 

Το Κόκκινο Μπαλόνι (Le Ballon Rouge) είναι μια μικρού μήκους ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλμπέρ Λαμορίς. Γυρίστηκε το 1956 και κέρδισε πολλές διακρίσεις μεταξύ των οποίων το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου (1957) και ο Χρυσός Φοίνικας για μικρού μήκους ταινία στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών (1956). 

Λίγα λόγια για την υπόθεση 

Ο Πασκάλ είναι ένα μικρό παιδί που ζει σε μια γειτονιά του Παρισιού. Ένα πρωί στο δρόμο για το σχολείο βρίσκει ένα μεγάλο στρογγυλό κατακόκκινο μπαλόνι. Το παίρνει μαζί του κι από τη στιγμή εκείνη γίνονται αχώριστοι. Το μπαλόνι τον ακολουθεί όπου κι αν πάει κι έτσι οι δυο τους τραβάνε τα απορημένα βλέμματα των ενηλίκων και τη ζήλια των άλλων παιδιών. 

 Μια μέρα τριγυρίζοντας στη γειτονιά έρχονται αντιμέτωποι με μια ομάδα μικρών νταήδων που με τις σφεντόνες τους σημαδεύουν και καταστρέφουν το μπαλόνι. Και τότε γίνεται κάτι μαγικό: πλήθος χρωματιστά μπαλόνια από κάθε γωνιά του Παρισιού έρχονται να συμπαρασταθούν στον Πασκάλ. Ενωμένα σε ένα πολύχρωμο σμάρι τον σηκώνουν ψηλά και του χαρίζουν ένα ανέλπιστο δώρο: μια πτήση πάνω από την πόλη. 

Καλή διασκέδαση! 

>

Σημείωση: Για καλύτερη παρακολούθηση επιλέξτε την προβολή σε λειτουργία κινηματογράφου πατώντας το προτελευταίο κουμπί που βρίσκεται στην δεξιά άκρη της συσκευής αναπαραγωγής του YouTube.

Οδυσσέας Ελύτης, Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο

 Γιάννης Μαρκόπουλος & Οδυσσέας Ελύτης: Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
(τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη / δίσκος: Ήλιος ο πρώτος (1969))

Χ

Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
Κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο
Ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες
Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού
Αδερφάκι του σύννεφου!

Κοντά σου είδες ν' ασπρίζει ένα βρεμένο βότσαλο
Άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι
Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες
Τα πιο χρωματιστά
Βαθιά-βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου
Ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο
Και πέρα-πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα.

Είδες το κύμα των φυτών όπου έπαιρνεν η πάχνη
Το πρωινό λουτρό της το φύλλο της φραγκοσυκιάς
Το γεφυράκι στη στροφή του δρόμου
Αλλά και τ' αγριοχαμόγελο
Σε μεγάλους χτύπους δέντρων
Σε μεγάλα λιοστάσια παντρειάς
Εκεί που στάζουν από τα ζουμπούλια δάκρυα
Εκεί που ανοίγει ο αχινός τους γρίφους του νερού
Εκεί που τ' άστρα προμηνούν τη θύελλα.

Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
Χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο
Παντελονάκι αέρινο
Στήθος του βράχου κρίνο του νερού
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου! (*)

 Από την ποιητική συλλογή Ήλιος ο πρώτος (1943) του Οδυσσέα Ελύτη (8η έκδοση, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 1989)

________________________

(*) Για να μην έχετε απορία από πού δανειστήκαμε τον τίτλο του ιστολογίου μας.