Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κυρίου Μόρις Λέσμορ [The fantasic flying books of Mr Morris Lessmore] (2011)

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου σήμερα. 

Τη γιορτάζουμε με μια αναφορά σε ένα αγαπημένο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Μαρίας Τοπάλη και αποτελεί φόρο τιμής σε όλους όσοι αγαπούν το βιβλίο και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται μ' αυτό. Τίτλος του «Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κυρίου Μόρις Λέσμορ». Το έγραψε ο Γουίλιαμ Τζόις μετά την επιτυχία της ομώνυμης μικρού μήκους ταινίας κινουμένων σχεδίων που το 2012 κέρδισε το Όσκαρ Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους και απέσπασε 14 ακόμη βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ. 

Αξίζει να σημειωθεί πως η ταινία έχει επιρροές από τον βουβό κινηματογράφο και συγκεκριμένα από τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Μπάστερ Κήτον. Ειδικά ο δεύτερος δανείζει τη μορφή του στον Μόρις Λέσμορ. Άλλες πηγές έμπνευσης ήταν για την ταινία η σκληρή πραγματικότητα του τυφώνα Κατρίνα και ο «Μάγος του Οζ».

Ακολουθεί η 15λεπτη ταινία κινουμένων σχεδίων.

   

The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore (2011) 

Μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων  

Σενάριο: William Joyce 

Σκηνοθεσία: William Joyce, Brandon Oldenburg 

Παραγωγή: Moonbot Studios 

Η υπόθεση

Ο Μόρις Λέσμορ ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τα βιβλία. Είχε αφιερώσει τη ζωή του σ' αυτά. Έγραφε μάλιστα κι ο ίδιος ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματά του. Εκεί μέσα αφηγούνταν τις χαρές του, τις λύπες του, τις προσδοκίες του, τις ελπίδες του... 

Μια μέρα καθισμένος όπως ήταν σ' ένα μπαλκόνι κι έγραφε ήσυχα, είδε ξαφνικά τον ουρανό να σκοτεινιάζει. Σε λίγο ένας μανιασμένος αέρας, ένας τυφώνας, σήκωσε και σκόρπισε τα πάντα –ακόμα και τον ίδιο και τα κτήρια– μακριά. 

Μετά τον χαλασμό, περπατώντας μόνος κι απελπισμένος στη ρημαγμένη πόλη, με τους δρόμους διάσπαρτους σκισμένες σελίδες, έφτασε στην εξοχή. Σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό κι είδε κάτι αναπάντεχο: μια κοπέλα να την τραβούν ψηλά ένα σμήνος ιπτάμενων βιβλίων που τα κρατούσε με κορδέλες σαν να ήταν μπαλόνια. Όμως το δικό του βιβλίο δεν πετούσε. Η ιπτάμενη κοπέλα κατάλαβε τη στενοχώρια του. Έριξε μπροστά του ένα δικό της βιβλίο μέσα στο οποίο ένας παράξενος αλλά συμπαθέστατος τυπάκος παρότρυνε τον Μόρις να τον ακολουθήσει. 

Τον οδήγησε σε ένα μεγάλο κτήριο γεμάτο βιβλία, μια βιβλιοθήκη. Εκεί, ανάμεσα στα βιβλία ο Μόρις πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Φρόντιζε τα βιβλία, τα επιδιόρθωνε, τα τακτοποιούσε, τα δάνειζε και τα μοιραζόταν με όσους κατοίκους της πόλης επισκέπτονταν τη βιβλιοθήκη. Και τα βράδια καταπιανόταν να ξαναγράψει τα απομνημονεύματά του. 

Έτσι πέρασαν τα χρόνια. Ο Μόρις γέρασε, άλλαξε, οι δυνάμεις του σιγά σιγά τον εγκατέλειψαν. Αλλά τα βιβλία ήταν πάντα εκεί, ίδια κι απαράλλαχτα, να του κρατούν συντροφιά και να του αφηγούνται τις ιστορίες τους. Ώσπου έφτασε η στιγμή του αποχαιρετισμού. Τα βιβλία κατάλαβαν. Και παρά τη λύπη τους τον πήραν και τον σήκωσαν ψηλά στον ουρανό, σ' ένα πέταγμα ίδιο μ' εκείνης της κοπέλας. Μα πρόλαβε κι αυτός ν' αφήσει πίσω του κάτι. Λίγο μετά την αναχώρησή του ένα κοριτσάκι φτάνει στη βιβλιοθήκη...

_____________________

Πηγές:

α) Για την εικόνα: εδώ. 

β) Για το κείμενο πληροφορίες αντλήθηκαν από εδώ και εδώ.

The Snowman (1982)

Το χιόνι έπεσε βαρύ όλη τη νύχτα. Το πρωί ο μικρός Τζέιμς βγαίνει να παίξει στην αυλή του και φτιάχνει έναν μεγάλο χιονάνθρωπο. Αργά το ίδιο βράδυ, τα μεσάνυχτα, κατεβαίνει κρυφά από το δωμάτιό του να δει τι κάνει ο χιονάνθρωπος. Προς μεγάλη του έκπληξη ο χιονάνθρωπος ζωντανεύει και... (Η συνέχεια στην οθόνη σας)

 

Βασισμένο στο βιβλίο του Ρέιμοντ Μπριγκς (Raymond Briggs)

Σκηνοθεσία: Νταϊάν Τζάκσον (Dianne Jackson), Τζίμι Μουρακάμι (Jimmy T. Murakami)

Μουσική: Χάουαρντ Μπλέικ (Howard Blake)

Παραγωγή: Τζον Κόουτς (John Coates)

____________________________

Πληροφορίες τεκμηρίωσης: IMDb 

Γιώργος Χατζηπιερής, Το δέντρο των Χριστουγέννων

 

 

Το δέντρο των Χριστουγέννων 

Μουσική - στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής 

Ενορχήστρωση: Μάριος Τακούσιης 

Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη 

Δίσκος: Ο τεμπέλης δράκος - Πατημασιές στο χιόνι (2019) 

Το δέντρο στάθηκε γυμνό στης πόλης την πλατεία 

μια όμορφη ξεκίνησε να λέει ιστορία 

Στο δάσος το πιο όμορφο το δέντρο το ψηφίσαν 

κι αφού το χειροκρότησαν, το αποχαιρετήσαν 

Και κίνησε καμαρωτό προτού ο ήλιος δύσει 

για να κατέβει απ’ τα βουνά την πόλη να στολίσει 

Σαν πέρναγε απ’ τα χωριά τού κρέμαγαν στολίδια 

και κουλουράκια και γλυκά, φωτάκια και παιχνίδια 

Παραμονή Χριστούγεννα και φτάνει σ’ ένα σπίτι 

χιονίζει και κρυφοκοιτά απ’ τον μικρό φεγγίτη 

Στο φτωχικό δωμάτιο το τζάκι ’ναι σβησμένο 

 και στο τραπέζι το ψωμί στα τέσσερα κομμένο 

Και δυο παιδάκια σκυθρωπά κρυώνουν και πεινάνε 

ετούτα τα Χριστούγεννα δεν θα ’χουν τι να φάνε 

Δεν κάνει σκέψη δεύτερη και το αποφασίζει 

και μ’ ένα δυο τινάγματα τους κλώνους ξεστολίζει 

Κι αφήνει τα στολίδια του στης πόρτας τα σκαλάκια 

τα πιο καλά Χριστούγεννα θα κάνουν τα παιδάκια  

Τρια λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα … 

Στην πόλη φτάνει το πρωί προτού να ξημερώσει 

ποτέ του τέτοια ξεγνοιασιά δεν έχει ξανανιώσει 

Και στην πλατεία στήνεται και ούτε που το νοιάζει 

που στέκεται αστόλιστο στο κρύο, στο χαλάζι 

Μα να ’σου μέσα απ’ τον κορμό μια λάμψη διαμαντένια 

φωτολουσία μαγική μα και παραμυθένια 

Φωτίζει κάθε του κλαρί τη φυλλωσιά του όλη 

και είναι το πιο όμορφο το δέντρο μες στην πόλη 

Δημιουργία & Σκηνοθεσία Animation: Μιχάλης Παπανικολάου 

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιώργος Χατζηπιερής 

Παραγωγή: Τεμπέλης Δράκος ©Ο Τεμπέλης Δράκος 2019 – All Rights Reserved

Το καναρινί ποδήλατο (1999)

Το καναρινί ποδήλατο είναι μια μεγάλου μήκους ταινία σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σταύρακα και σενάριο Βασίλη Σπηλιόπουλου, Δημήτρη Σταύρακα και Σταύρου Τσιώλη. Γυρίστηκε το 1999, συμμετείχε σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου για παιδιά και νέους και απέσπασε βραβεία και διακρίσεις.

Η υπόθεση με λίγα λόγια

Ο Άρης Σιούτης είναι ένας νέος δάσκαλος που διορίζεται για πρώτη φορά σε κάποιο δημοτικό σχολείο της Αθήνας. Αναλαμβάνει την έκτη τάξη κι από την πρώτη κιόλας μέρα τραβάει το ενδιαφέρον του ο Λευτέρης, ένας μαθητής που είναι πολύ αδύναμος κι έχει φτάσει στην έκτη τάξη χωρίς καλά-καλά να μπορεί να διαβάσει. Σιγά-σιγά και διακριτικά ο δάσκαλος πλησιάζει το παιδί, ανακαλύπτει ότι είναι έξυπνος και πολύ ευαίσθητος κι αποφασίζει να τον βοηθήσει. Κερδίζει την εμπιστοσύνη του, του κάνει ξεχωριστό μάθημα και του μαθαίνει να διαβάζει και να λογαριάζει, κυρίως όμως προσπαθεί να του τονώσει την αυτοπεποίθηση. Ώσπου μια μέρα... (η συνέχεια στην οθόνη σας)

Το καναρινί ποδήλατο (1999)

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σταύρακας
Σενάριο: Βασίλης Σπηλιόπουλος, Δημήτρης Σταύρακας και Σταύρος Τσιώλης
Διεύθυνση φωτογραφίας – Μοντάζ: Ντίνος Κατσουρίδης
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Τάσος Ζωγράφος
Μουσική σύνθεση: Νίκος Κυπουργός
Παίζουν: Δημήτρης Αλεξανδρής, Γιώργος Χάλαρης, Μάνος Βακούσης, κ.ά.

_______________________

Πηγές:

Πληροφορίες για την ταινία:
α) Ταινιοθήκη της Ελλάδος
β) IMDb
γ) Εικόνα

Ντοκιμαντέρ: Τα μυστικά του Παρθενώνα

Η ταινία τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ) του PBS (Public Broadcasting Service) που θα παρακολουθήσουμε αναλύει τον τρόπο που χτίστηκε ο Παρθενώνας και μας αποκαλύπτει τα μυστικά της κατασκευής του υπέροχου αυτού μνημείου. Επίσης καταγράφει τις προσπάθειες που έκαναν οι καλύτεροι επιστήμονες του κόσμου τις τελευταίες δεκαετίες για να τον αναστηλώσουν.

Άλκη Ζέη, Το καπλάνι της βιτρίνας

Το καπλάνι της βιτρίνας

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Εικόνα 1: το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης

Το καπλάνι της βιτρίνας γράφτηκε το 1963 κατά το διάστημα που η συγγραφέας βρισκόταν ως πολιτική πρόσφυγας στη Μόσχα. Είναι το πρώτο μυθιστόρημά της και αποτελεί έργο - σταθμό για την ελληνική παιδική λογοτεχνία. Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό βιβλίο, γιατί παρά το γεγονός ότι απευθύνεται σε παιδιά, καταφέρνει να μιλήσει για θέματα που σχετίζονται με τον κόσμο των μεγάλων κάνοντας μάλιστα και πολιτικές αναφορές. Από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα έχει μεταφραστεί σε 23 διαφορετικές γλώσσες κι έχει γνωρίσει πολλές διακρίσεις στο εξωτερικό. Θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας παιδικής λογοτεχνίας κι εξακολουθεί να γοητεύει το διεθνές αναγνωστικό κοινό.

Εικόνα 2: Το εξώφυλλο της πρόσφατης έκδοσης

Η υπόθεση

ΕΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ; είναι η συνθηματική ερώτηση που ανταλλάσσουν μεταξύ τους η Μέλια και η Μυρτώ λίγο πριν κοιμηθούν. Δυο μικρές αδερφές που ζουν το 1936 σ’ ένα νησί του Αιγαίου, ακούνε τον παππού τους να τους διηγιέται, αντί για παραμύθια, μύθους και θρύλους για τους αρχαίους Έλληνες. Ο ξάδελφός τους ο Νίκος, φοιτητής από την Αθήνα, τις μαγεύει με την ιστορία ενός τίγρη –το καπλάνι, όπως το λένε στο νησί– που βρίσκεται βαλσαμωμένο μέσα σε μια βιτρίνα στη μεγάλη σάλα του σπιτιού τους. Λίγο λίγο μπλέκονται στο παιχνίδι του καπλανιού της βιτρίνας μικροί μεγάλοι ύστερα από κάτι που συνέβηκε μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, στις αρχές του Αυγούστου. [πηγή]

Το καπλάνι της βιτρίνας μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη το 1990 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Πέτρου Λύκα και προβλήθηκε από την ΕΤ1 σε έναν κύκλο 10 επεισοδίων. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε εδώ:

_______________________

Πηγές: 

Πληροφορίες αντλήθηκαν από εδώ και εδώ. 

Εικόνα 1

Εικόνα 2

Ευγένιος Τριβιζάς – Ένα δέντρο, μια φορά

Προσαρμογή για την οθόνη: Ευγένιος Τριβιζάς, Παναγιώτης Ράππας
Σκηνοθεσία – παραγωγή: Παναγιώτης Ράππας
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Ένα παραμελημένο δέντρο, μαραζωμένο, γυμνό από φύλλα και καχεκτικό, που ποτέ δεν είχε αισθανθεί τη δροσιά του δάσους ούτε είχε ακούσει το κελάηδημα των πουλιών. Ένα παραμελημένο παιδί που ζει μοναχό σε ένα ερειπωμένο σπίτι χωρίς ποτέ να γνωρίσει τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς, τη θαλπωρή ενός αληθινού σπιτιού. Και γύρω η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα με τα στολισμένα δέντρα, τις κατάφορτες βιτρίνες από γλυκίσματα και παιχνίδια, και τους φορτωμένους περαστικούς να πηγαίνουν βιαστικοί κι αδιάφοροι στα σπίτια τους. Παιδί και δέντρο θα συναντηθούν ένα μαγικό χριστουγεννιάτικο βράδυ κι όλα θα γίνουν αλλιώς.

Το «Ένα δέντρο, μια φορά», αγαπημένο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά, αγγίζει με φαντασία, ευαισθησία και δίχως ίχνος βίας σοβαρά θέματα της σύγχρονης ζωής όπως η μοναξιά, η εγκατάλειψη κι ο τρόπος που επιλέγουμε να αγνοούμε τη φύση.

Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου, Τη μέρα που γεννήθηκε ο Σεπτέμβρης...

   Τη μέρα που γεννήθηκε ο Σεπτέμβρης στη χώρα του παππού του, του Χρόνου, μια παρέα συννεφάκια έπαιζαν κυνηγητό στη γειτονιά.

     «Να πάω κι εγώ να παίξω μαζί τους;» ρώτησε ο Σεπτέμβρης τον πατέρα του το Φθινόπωρο.

     Το Φθινόπωρο, που ήταν ζωγράφος, είχε πολλή δουλειά και λίγη όρεξη για κουβέντες. Ζωγράφιζε με τα μακριά του πινέλα. ΄Εβαζε κίτρινα φύλλα στα δέντρα, χρυσαφένια σταφύλια στ’ αμπέλια και αφρισμένα κύματα στις ακρογιαλιές.

     «Να ρωτήσεις καλύτερα τη μητέρα σου» αποκρίθηκε.

     ΄Ετσι ο Σεπτέμβρης ρώτησε τη Βροχή.

     «Κυνηγητό;» ξαφνιάστηκε εκείνη. «Μα μόλις γεννήθηκες, δεν μπορείς!»

     «Μπορώ!» της αντιμίλησε ο γιος της. Αφού είμαι μήνας, τρέχω από την πρώτη μου μέρα.»

     «Άσ’ τον να παίξει με τα συννεφάκια!» μπήκε στη μέση ο παππούς ο Χρόνος. «Καιρός του είναι.»

     ΄Ετσι ο Σεπτέμβρης άρχισε να παίζει ολημερίς κυνηγητό με τους καινούριους του φίλους.

      Ένα πρωί όμως τα συννεφάκια πέρασαν εμπρός από το σπίτι του βιαστικά, ντυμένα με γκρίζες ποδιές και κρατώντας το καθένα μια σάκα γεμάτη νερό.

     «Ε, συννεφάκια! Για πού το βάλατε;» ρώτησε ο Σεπτέμβρης. «Δε θα παίξουμε σήμερα;»

     «Δεν μπορούμε!» είπαν μ’ ένα στόμα τα συννεφάκια. «Από σήμερα θα πηγαίνουμε κάθε μέρα σχολείο.

     Και συνέχισαν τον δρόμο τους βιαστικά.

     «Να πάω κι εγώ στο σχολείο μαζί τους;» ρώτησε ο Σεπτέμβρης τη μάνα του.

     Η κυρα-Βροχή ετοιμαζόταν να κατέβει στη γη να ποτίσει τους αγρούς και τους κήπους, να καταβρέξει τους δρόμους και να πλύνει τις πόλεις. Είχε φούριες λοιπόν και λίγο κέφι για λόγια.

     «Δε ρωτάς καλύτερα τον πατέρα σου;» είπε.

      ΄Ετσι ο Σεπτέμβρης ρώτησε το Φθινόπωρο, που ζωγράφιζε ακόμα.

     «Σχολείο;» απόρησε του λόγου του. «Μα δεν είσαι παρά δέκα ήμερών. Τα συννεφάκια ίσως έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο.»

     «Και τι σημασία έχει;» γκρίνιαξε ο γιος του. «΄Ενας μήνας δέκα ημερών δεν έχει προχωρήσει και λίγο. Αν ήμουν εννιά, θα καθόμουν στο σπίτι να τεμπελιάζω.»

     «Άσ’ τον να πάει σχολείο!» μπήκε στη μέση ο παππούς ο Χρόνος. «Καιρός είναι.»

     Έτσι ο Σεπτέμβρης έτρεξε γρήγορα, πρόφτασε τα συννεφάκια και πήγε μαζί τους στο σχολείο της Συννεφιάς…

(Απόσπασμα από το βιβλίο Τα παιδιά του Φθινόπωρου - Σειρά: Ιστορίες με τους 12 μήνες, Πατάκης 1988, 20η έκδοση 2018. Εικονογράφηση: με κολάζ της Λ.Π.-Α.)

_____________________

Πηγή: Ιστολόγιο Λότης Πέτροβιτς

Πάσχα 2019

Τελευταία μέρα πριν τις πασχαλινές διακοπές και στο σχολείο μας σήμερα επικρατούσε ένας πυρετός δημιουργίας. 

Την ιδέα είχε η γυμνάστριά μας, κυρία Βίκυ Γεωργαρά, που όλοι ξέρουμε πόσο αγαπά την παράδοση. Τα παιδιά έπλασαν με τη βοήθεια των δασκάλων τους λαζαράκια, τα παραδοσιακά ψωμάκια που έχουν σχήμα σπαργανωμένου ανθρώπου (δηλαδή αναπαριστούν τον Λάζαρο και την ανάστασή του) κι είναι γεμιστά με τριμμένα καρύδια, αμύγδαλα, σταφίδες και κανελογαρίφαλα. Το ψήσιμο ανέλαβαν με χαρά οι μαμάδες κι έτσι το σχολείο μοσχομύρισε χαρά και ζεστό ψωμί. 

Οι μαθητές της Β΄ τάξης έφτιαξαν με τη δασκάλα τους πασχαλινά διακοσμητικά κοτοπουλάκια. Ξαφνικά γέμισε η αυλή μας χρώματα και χαρούμενα τιτιβίσματα.

Τα παιδιά της Γ΄ τάξης έκαναν σε όλους μας μια ευχάριστη έκπληξη –έφτιαξαν και χάρισαν σε κάθε μαθητή του σχολείου πασχαλιάτικες κάρτες με ευχές. Δυστυχώς εδώ η τεχνολογία μάς πρόδωσε και δεν έχουμε σχετική φωτογραφία.

Με τούτα και μ' εκείνα αποχαιρετιστήκαμε όλοι χορτασμένοι αγάπη, συνεργασία, δημιουργία και γλυκό ψωμί. Και του χρόνου, λοιπόν! 

Καλό Πάσχα σε όλους!

6 Μαρτίου – Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως πανελλήνια ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.

Ο σχολικός εκφοβισμός εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού (κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια), του κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), του σωματικού εκφοβισμού (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (εκβιασμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).

Κύρια χαρακτηριστικά του σχολικού εκφοβισμού είναι:

• Πρόθεση από το παιδί-δράστη να βλάψει το παιδί-στόχο
• Έλλειψη δικαιολογίας για την εκφοβιστική πράξη που συχνά είναι απρόκλητη
• Επανάληψη της εκφοβιστικής συμπεριφοράς
• Ικανοποίηση που λαμβάνει ο δράστης από τη βλάβη που προκαλείται στο θύμα

Με βάση τα αποτελέσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησε η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του Α.Π.Θ το 29% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή εκφοβισμού εντός του σχολικού περιβάλλοντος με συχνότητα δύο ως τρεις φορές το μήνα ή και περισσότερο. Τα αγόρια είναι πιο συχνά θύτες και θύματα εκφοβιστικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον σε χώρους χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως η αυλή, ο διάδρομος και η τάξη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Η κατάσταση αυτή μπορεί να επηρεάσει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τη διαδικασία της μάθησης. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού, αρχικά νοιώθουν φόβο, απόγνωση και παρουσιάζουν τάσεις φυγής. Αισθάνονται ότι απειλούνται, τρομάζουν, αρνούνται να πάνε σχολείο και παρουσιάζουν συμπτώματα σχολικής φοβίας. Μπορεί επίσης να γίνουν επιθετικά και νευρικά, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου τα ίδια τα παιδιά - θύματα μπορούν να γίνουν θύτες σε άλλα παιδιά ή στα αδέρφια τους στο σπίτι.

Αίτια

Η διαφορετικότητα, οτιδήποτε δηλαδή ξεφεύγει από το μέσο φυσιολογικό μπορεί να μην είναι εύκολα αποδεκτή. Διαφορές στο χρώμα, την εθνικότητα, τα ευρέως διαδεδομένα πρότυπα ομορφιάς, το νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο ενός ατόμου αποτελούν αντικείμενο χλευασμού όταν δεν υπάρχει παιδεία, καλλιέργεια σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Τα παιδιά συχνά αντιγράφουν από τους γονείς απαξιωτικές συμπεριφορές σε άτομα που απλά διαφέρουν.

• Συχνά οι ίδιοι οι γονείς, ειδικά των αγοριών, προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά τους να μην έχουν ευαισθησίες και να είναι δυνατά, διεκδικητικά και κάποιες φορές επιθετικά.
• Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών ωθεί τους γονείς προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογένειας να είναι ουσιαστικά ή συναισθηματικά απόντες από την ανατροφή και τον έλεγχο των παιδιών τους.
• Το Διαδίκτυο, που ευρέως χρησιμοποιείται από την πλειοψηφία των παιδιών, αποτελεί έναν ασφαλή χώρο για τους θύτες, νιώθοντας ασφάλεια και αυτοπεποίθηση, να εκτονώσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα  (cyber bullying).

Θύματα σχολικού εκφοβισμού πέφτουν τα παιδιά που αποκλίνουν από τον μέσο όρο είτε στις επιδόσεις είτε στην εμφάνιση είτε στη συμπεριφορά. Συνήθως είναι παιδιά εσωστρεφή που παρουσιάζουν τάσεις απομόνωσης ή εμφανίζουν δυσκολία στην επικοινωνία τους με τους γονείς, τους δασκάλους ή άλλα άτομα του περιβάλλοντός τους.

Οι θύτες, απ' την άλλη, είναι παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, μέτριες σχολικές επιδόσεις και δυσμενές οικογενειακό περιβάλλον. Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών-θυτών αντιμετωπίζει σοβαρές προσωπικές δυσκολίες, κάτι που τα οδηγεί σε θυμό, απογοήτευση και θλίψη και τελικά σε παραβατικές συμπεριφορές σε μια προσπάθεια να αυτοεπιβεβαιωθούν.

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίζεται, επειδή έχει σοβαρές συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών. Καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπισή του παίζουν κατά κύριο λόγο οι γονείς, οι οποίοι οφείλουν να επικοινωνούν με τα παιδιά τους και να τα μάθουν να σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων ανθρώπων γύρω τους, αλλά και να υπερασπίζονται τα παιδιά που γίνονται αντικείμενο διακρίσεων και εκφοβισμού. 

Οι γονείς των παιδιών-στόχων θα πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους να εκφράζουν και να μην αποκρύπτουν το πρόβλημά τους, να τους τονώσουν την αυτοπεποίθηση και να τα κάνουν να αντιληφθούν πως δεν φταίνε τα ίδια για την κακή συμπεριφορά των άλλων απέναντί τους. Ακόμη να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους και να αντιλαμβάνονται οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά ή τη διάθεσή τους 

Οι γονείς των παιδιών-δραστών θα πρέπει να αναγνωρίσουν το πρόβλημα και να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ξεπεράσουν τις προσωπικές τους δυσκολίες.

Το σχολείο μας συμμετείχε και φέτος στην προσπάθεια για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών απέναντι στο σοβαρό αυτό ζήτημα. Οργανώθηκαν συζητήσεις με τα παιδιά, προβολές, ανάγνωση κειμένων, ενώ τα παιδιά εκφράστηκαν και καλλιτεχνικά με ζωγραφιές και δρώμενα. Τα δευτεράκια μας, μάλιστα, σκάρωσαν με τη δασκάλα τους συνθήματα κατά της βίας, τα έγραψαν σε πολύχρωμα μπαλόνια και με περηφάνια μας δήλωσαν: «Όχι στη βία, ναι στη φιλία», «Σκέψου καλά πριν κάνεις κακό σε κάποιον», «Είναι πιο ωραίο ν' αγαπάς», «Όχι στο ξύλο, ναι στον φίλο», «Αγαπώ, δεν μισώ», κ.ά.

______________________

Πηγές:

α) ΙΚΥ
β) Βικιπαίδεια
γ) Ιατρονέτ